Dwusuwowy silnik
R2 (silnik)
Ten artykuł dotyczy układu silników spalinowych. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Dwusuwowy silnik samochodu Syrena
Silnik R2 o pojemności 598 cm3 w niemieckim samochodzie NSU Prinz
Straight-twin engine with different crank shaft angles.gif
R2 ? oznaczenie rzędowego silnika spalinowego o dwóch cylindrach ułożonych w jednym rzędzie. W przypadku silnika czterosuwowego (gdzie suw pracy występuje co 720°- czyli co dwa obroty wału korbowego) kąt obrotu wału korbowego między cylindrami ustawiony jest jako 360° co oznacza, iż oba tłoki w danym momencie znajdują się w tym samym położeniu i poruszają się w tę samą stronę (w jednym cylindrze jest np. sprężanie, w drugim wydech). Ten stan rzeczy sprawia, że silniki te nie są wyrównoważone w czasie pracy, zarówno od sił pierwszego jak i drugiego rzędu ? mimo stosowania wałka wyrównoważającego. W dwusuwie często stosowanym rozwiązaniem jest kąt 180° co oznacza, iż tłoki poruszają się w przeciwną stronę i znajdują się w przeciwnym położeniu i taki układ jest zdecydowanie bardziej wyrównoważony.
Układ ten był popularny wśród małych samochodów takich jak: Fiat 5001, Fiat Panda 301, Fiat 126 oraz Mitsubishi Minica. Silniki w tym układzie były również stosowane w samochodach Honda N6002 i Z600.
Obecnie produkowane są różne modele z silnikiem w tym układzie. Jednym z nich jest Tata Nano3 indyjskiego koncernu Tata Motors. Samochód jest dostępny na rynku indyjskim od 2008 roku. Kolejny model to Fiat 500 ? z tym, że jest to silnik z rozbudowanym systemem doładowania. Znajdziemy go również w montowanej w Polsce Lancia Ypsilon II generacji, gdzie modele z silnikiem dwucylindrowym są droższe i mocniejsze od czterocylindrowych.4
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/R2_(silnik)
Wykorzystaj moc turbo
Na przestrzeni ostatnich lat turbosprężarki bardzo się zmieniły. Zmiany w turbosprężarka polegały przede wszystkim na eliminacji wydzielanych spalin oraz wydajności i trwałości tego elementu. Wersją podstawowa turbosprężarki jest wersja bez zaworu. Dalej wyróżniamy turbosprężarki z zaworem upustowym. Zawór zamontowany w tym typie turbosprężarki ma na celu zmniejszenie zbyt szybkiego obracania się układu wirującego. Kolejny rodzaj to turbosprężarki ze zmienną geometrią VTG. Zmniejszanie geometrii sprawia, ze łopatki turbiny zmieniają kąt ustawienia, dzięki czemu nawet przy małych obrotach silnika praca turbosprężarki jest bardzo efektywna. Turbosprężarki z dwustopniowym systemem doładowania są niczym innym jak połączeniem dwóch turbosprężarek mniejszej i większej. W początkowym zakresie obrotów silnika pracuje tylko mniejsza turbosprężarka. Później po otwarciu przepustnicy zaczyna działać druga. Na górnym pułapie obrotów silnika pracuje tylko duża turbosprężarka. Ten typ turbosprężarki jest stosowany w najnowszych samochodach.
V8 ? silnik widlasty
V8 ? silnik widlasty o ośmiu cylindrach umieszczonych w dwóch rzędach w skrzyni korbowej, kąt rozwarcia między nimi wynosi najczęściej 90°, istnieją także konstrukcje o mniejszym rozwarciu. Wszystkie osiem tłoków przekazuje siłę nacisku na wspólny wał korbowy1. Niektóre z możliwych kolejności zapłonu dla czterosuwowego silnika V8 to 1-5-4-8-6-3-7-22, 1-5-4-2-6-3-7-8 (Ford), 1-3-7-2-6-5-4-8 (Ford), 1-8-4-3-6-5-7-2 (Chevrolet Small Block i Big Block), 1-8-7-2-6-5-4-3 (Chevrolet LS Engine).
W najprostszej postaci są to dwie jednostki R4 dzielące wspólny wał korbowy. Rozwiązanie to dzieli jednak wady mniejszych silników R4 związane z wyważeniem jednostki - wraz ze wzrostem pojemności skokowej wzrastają drgania generowane w związku z siłami drugiego rzędu. Z tego powodu od lat 20. XX wieku stosuje się bardziej skomplikowane wały korbowe z wykorbieniami o dwóch płaszczyznach (z ang. crossplane) wyposażone w przeciwciężary. Dzięki temu motor V8 pracuje płynniej niż V6 będąc tańszym niż V12. Większość silników V8 stosowanych w sporcie samochodowym wykorzystuje jednak płaski wał korbowy (z ang. flat-plane) co pozwala na szybsze przyspieszanie i efektywniejszą pracę układu wydechowego3.
Amerykańskie silniki V8 były używane jako podstawowe jednostki napędowe tzw. "muscle cars" (Chevrolet Chevelle, Dodge Charger), jednak z powodzeniem są wykorzystywane również w pojazdach użytkowych, np. typu pick-up. W Europie silniki V8 są stosowane przez producentów samochodów luksusowych i sportowych: m.in. Aston Martin, Audi, BMW, Ferrari, Jaguar, Mercedes-Benz, Porsche.
Produkcja seryjna silników V8 w USA odbywa się od lat 40. XX wieku do dzisiaj. Większość zbudowana jest pod kątem 90°.
Spotykane kąty rozwarcia
Najczęściej spotykanym kątem pomiędzy rzędami cylindrów jest 90°. Układ taki sprawia, że silnik cechuje się szeroką i niską budową oraz optymalną charakterystyką zapłonu i generowanych drgań. Występują jednak także inne kąty rozwarcia. W silniku Ford/Yamaha V8 zastosowanym w modelu Taurus SHO występuje kąt 60°. Konstrukcja bazuje na jednostce Duratec V6. Podobnie zbudowane silniki konstrukcji Yamahy stosowane są w samochodach Volvo od 2005 roku. Dzięki węższej budowie mogą one zostać zamontowane poprzecznie do osi nadwozia. Do płynnej i równej pracy wymagane było jednak zastosowanie m.in. wałka wyrównoważającego4. W 2010 roku General Motors zaprezentowało jednostkę Duramax o pojemności 4,5 l i kącie rozwarcia 72°.
Silnik Rover Meteorite powstał na bazie jednostki stosowanej w czołgu Rover Meteor (ta z kolei bazowała na silniku lotniczym Merlin), odziedziczył po niej kąt 60°5. Spotykano także kąt 45° ? wysokoprężna jednostka 567 stosowana do napędu lokomotyw, czy też w wyścigowym pojeździe Miller z napędem na cztery koła (1932)6.
W 1922 roku Lancia wprowadziła silnik V8, w którym kąt rozwarcia cylindrów wynosił zaledwie 14°. Był on krótszy od odpowiadającego mu pojemnością motoru R6, przy czym węższy od typowej jednostki V8. Dzięki zwartej budowie i rozrządzie typu OHC silniki te były lżejsze i mocniejsze od współczesnych im jednostek o podobnej pojemności7.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/V8_(silnik)